مجله خبری تشریفات

توان و نجابت معماری زمان سلجوقیان بدون‌ تشریفات ترحیم مشهد شک به شایسته ترین شکل در مسجد جامع اصفهان تجلی کرده، که یکی‌از وسیع ترین مسجدهای دنیا میباشد. درصورتی که تنها به معرفی یکی اثرها هنری عصر سلجوقیان در مورد معماری بخواهیم بپردازیم این مسجد میباشد. اصفهان از اوایل اسلام به خیال و خاطر در راءس قرار داشتن و زیبائی های طبیعی اش مستعد بلندمرتبه شدن بود و ناگزیر مسجد جامعش می بایستی والا میشد.

مسجد جامع اصفهان، تحت عنوان یک بنای با شکوه در شهری که در اعصار به طور کاملً گوناگون و در زمانه فرمانروایان گوناگون به پایتختی برگزیده شد، به طور کاملً سلجوقی خلا، اما آن بخشهایی که از عصر سلجوقیان میباشد، حتی امروز هم شکوه عمده آن میباشد. ساختمان تماماً متمایز آن بیش تر از ۸۰۰ سال از معماری کشور ایران را هویداست و تاریخ آن از سده یازدهم تا هجدهم را دربرمیگیرد. در قدمت وقتگیر آن بارها نزاع اتفاق افتاده و بارها مجروح و نوسازی گردیده و چیزی نمانده که ویران خواهد شد.

یک تراس چهار تراس (۶۰*۷۰متر) بوسیله رواق ها و دهلیزهای روباز دو طبقه کاشیکاری یا این که خشت نخودی اشراف گردیده است.
یک تراس دراز به کاشیکاری تروتمیز‌ای داراست،که به یک شبستان گنبددار گشوده میشود که سازه بر کتیبه‌اش به مجال نظام‌الملک ابتدا پادشاهی ملکشاه پاد شاه سلجوقیان تاسیس شده است.
گنبد ، آجرکاری و تزیینات مؤثر از بعد از ظهر ساسانی را که در آن نمایان میباشد ، نشانه می‌دهد
گنبدی در پشت حیاط جنوبی ، مشهور به صفه مالک تاسیس شد . این گنبد در طول ملکشاه سلجوقی و به امر وزیر وی خواجه نظام الملک درست شده و امروزه به گنبد خواجه نظام الملک دارای اسم و رسم میباشد . آغاز بنای گنبد دار از چهار طرف گشوده بوده و لیکن ابعاد به بنای کلی مسجد پیوست.

توان و نجابت معماری زمان سلجوقیان بدون‌ تشریفات ترحیم مشهد شک به شایسته ترین شکل در مسجد جامع اصفهان تجلی کرده، که یکی‌از وسیع ترین مسجدهای دنیا میباشد. درصورتی که تنها به معرفی یکی اثرها هنری عصر سلجوقیان در مورد معماری بخواهیم بپردازیم این مسجد میباشد. اصفهان از اوایل اسلام به خیال و خاطر در راءس قرار داشتن و زیبائی های طبیعی اش مستعد بلندمرتبه شدن بود و ناگزیر مسجد جامعش می بایستی والا میشد.

مسجد جامع اصفهان، تحت عنوان یک بنای با شکوه در شهری که در اعصار به طور کاملً گوناگون و در زمانه فرمانروایان گوناگون به پایتختی برگزیده شد، به طور کاملً سلجوقی خلا، اما آن بخشهایی که از عصر سلجوقیان میباشد، حتی امروز هم شکوه عمده آن میباشد. ساختمان تماماً متمایز آن بیش تر از ۸۰۰ سال از معماری کشور ایران را هویداست و تاریخ آن از سده یازدهم تا هجدهم را دربرمیگیرد. در قدمت وقتگیر آن بارها نزاع اتفاق افتاده و بارها مجروح و نوسازی گردیده و چیزی نمانده که ویران خواهد شد.

یک تراس چهار تراس (۶۰*۷۰متر) بوسیله رواق ها و دهلیزهای روباز دو طبقه کاشیکاری یا این که خشت نخودی اشراف گردیده است.
یک تراس دراز به کاشیکاری تروتمیز‌ای داراست،که به یک شبستان گنبددار گشوده میشود که سازه بر کتیبه‌اش به مجال نظام‌الملک ابتدا پادشاهی ملکشاه پاد شاه سلجوقیان تاسیس شده است.
گنبد ، آجرکاری و تزیینات مؤثر از بعد از ظهر ساسانی را که در آن نمایان میباشد ، نشانه می‌دهد
گنبدی در پشت حیاط جنوبی ، مشهور به صفه مالک تاسیس شد . این گنبد در طول ملکشاه سلجوقی و به امر وزیر وی خواجه نظام الملک درست شده و امروزه به گنبد خواجه نظام الملک دارای اسم و رسم میباشد . آغاز بنای گنبد دار از چهار طرف گشوده بوده و لیکن ابعاد به بنای کلی مسجد پیوست.